Om een stunt meer of minder zit Joeri Cornelis van Ambachtelijke Frituur De Zoutkorrel uit Merelbeke niet verlegen. Zo liep hij drie jaar geleden de marathon van Brussel verkleed als een groot pak friet. Maar deze keer was het Joeri ernst. Hij toverde het terrasgedeelte tussen zijn frituur en de stoep van de Zwijnaardsesteenweg om in een heus kerkhof. Dat had zeker niet alleen met Halloween te maken. Op het kerkhof van Joeri staan verschillende graven waar hard werkende mensen begraven liggen: bakkers, beenhouwers, verpleegsters en … frituristen.

Met een rouwbrief had Joeri het allemaal samen gevat: de Belgische werkkracht is niet meer. Genekt door reglementen en belastingen, in de steek gelaten door politici van alle niveaus: Europees, nationaal en gewestelijk. Een groot spandoek achteraan het kerkhof liet niets aan duidelijkheid te wensen over. “Europa, België, Brussel is dit wat jullie willen bereiken in 2023? De bevolking heeft jullie nodig. We rekenen op jullie om dit terug recht te trekken. Dit is wat jullie door de jaren heen hebben gecreëerd. Het is niet 5 voor 12 … maar 5 na 12!”

Joeri had niets aan het toeval overgelaten. Er waren kaarsjes en aangepaste verlichting, er was muziek een kerkhof waardig, er waren bloemen en zelfs een bidprentje ter nagedachtenis van de Belgische werkkracht. Er was zelfs een (namaak) priester om alles levensecht (sic) te maken. Dat de klanten zo’n 20 minuutjes moesten wachten vooraleer De Zoutkorrel de deuren opende, namen ze er met de glimlach bij. Er was immers behoorlijk wat te zien en te beleven op het kerkhof.( Jean Paul Van der Elst )